Wielkanocne refleksje

Witajcie moi kochani! 

Właśnie wróciłam z poświęconym koszyczkiem pod ręką do domu. Dzisiaj naprawdę wiele myśli narodziło się w mojej głowie. Wreszcie miałam czas, aby chwilę pomyśleć i spokojnie zastanowić się nad tym, jak i gdzie dalej kroczyć. Takie chwile są potrzebne, bo często zdarzają nam się momenty, kiedy zapędzeni codziennością, mamy problem odzyskać właściwy i świadomy nurt.

Lubicie ciszę, która panuje w Kościele? Podobną ciszę, możemy spotkać na spacerze gdzieś daleko, najlepiej przed siebie. Dla mnie są to jedne z najlepszych cisz, jakie można usłyszeć. Tak, ciszę się słyszy. W środku. Dzięki niej, w głowie rodzi się masa pomysłów, bo mamy czas wreszcie pomyśleć i zapomnieć na chwilę o biegu, w którym na co dzień jesteśmy.

Dzisiaj właśnie podczas takiej ciszy do głowy przyszła mi myśl... Zaczęłam się zastanawiać, czy czasem, nie za dużo oczekujemy? Mowa tu o wszystkich aspektach naszego życia. Zarówno o Boga, samego siebie, innych, los... Zastanówcie się czasem, jak wygląda Wasza modlitwa. Modlitwa nie jest dla mnie jedynie formułkami. Najlepsza modlitwa to rozmowa z samym sobą, tym wewnętrznym sobą. Jeśli taki dialog przeprowadzicie dobrze, będziecie w stanie poprawnie i skutecznie się pomodlić. Dopiero wtedy modlitwa ma sens. Niektórzy proszą w modlitwach. Cały czas o coś proszą. Proszenie nie jest złe, ale trzeba również podziękować, nie można tylko wymagać więcej i więcej, bo nigdy nie zaznamy szczęścia. Nie mówię tu jedynie o religii, ale także o wymaganiach w stosunku do siebie jak i innych. Jeśli chcemy tylko cały czas być lepsi i lepsi, nie damy rady nigdy się zadowolić. Dopiero doceniając małe sukcesy, drobne postępy, nauczymy się być pozytywni. To jest właśnie recepta na szczęście. Nie prosić o zbyt wiele, zbyt wiele nie wymagać oraz cieszyć się z drobnych sukcesów, z codziennych błahostek, które nam się przytrafiają. Jeśli łatwiej będzie nas zadowolić, będziemy szczęśliwsi.

Tutaj skończę, bo jak wiecie, uwielbiam się rozpisywać. Jednak tym razem, nie chcę. Będzie mi ciężko, ale się powstrzymam. Jest to temat, który każdy z nas musi przemyśleć sam, ale aby to zrobić niezbędna jest cisza. Znajdźcie swoją ciszę. Może Wasza cisza nie jest taka jak moja, może odnajdujecie ją gdzie indziej? A więc zostawiam Was z pytaniami, czy czasem nie za dużo prosimy?

Czy nie za dużo chcemy?

Miłej Wielkanocy raz jeszcze Wam życzę ♥