Deszczowa melodia

Ciche stuk i cichsze puk. Stuku-puk. Ciągłe delikatne rozmowy spadających kropelek. Każda znaczy tyle samo. Każdy wydany przez nie dźwięk wybrzmiewa tak samo. Kropla ma kilka cennych sekund na przemyślenie znaczenia wypowiedzianych słów przed upadkiem, bo potem już nie będzie taką niezależną, spadającą indywidualnością. Potem złączy się z koleżankami i kolegami i stworzy po prostu większą plamę wody, zwaną przez nas pospolitą kałużą. Nie widzimy w niej jednostek, tylko pewną zmieszaną już masę. Ile drobnych, indywidualnych kropelek ją utworzyło, a my po prostu przechodzimy obok nich obojętnie, często z grymasem niezadowolenia na twarzy.

Ciche stuk i cichsze puk. Stuku-puk. Stuku-puk. Woda spływa po oknie tak nieusłyszana i tak niesamodzielna. Poddana prawom grawitacji i zależna od silniejszego wiatru. Tak przezroczysta i piękniejsza od diamentu. W kształcie łzy. Płacze niebo. Ale czy smuci się, czy wzrusza, czy złości, czy są to łzy bezsilności czy szczęścia?


Puk, puk, puk - krople pukają w nasze okno, starają się nawiązać rozmowę. Choć dwa tak różne języki ciężko będzie upodobnić. Wsłuchując się w rytm nie domyślimy się kontekstu, a one (krople) z ruchu naszych warg też nie będą w stanie nic wyczytać.

Puk, puk, puk - słychać głośne pukanie do wnętrza ludzkości. Czy je otworzymy? Usłyszymy i będziemy chcieli słyszeć? Czy zrozumiemy krople? Tak odmienny język deszczu? Jak będą rozmawiać z nami i o czym? Co stukania znaczą dla nas? Jak czujemy deszcz? Które ludzkie melodie najlepiej tłumaczą krople na nuty i emocje?

Czytając tego posta posłuchajcie każdej z tych piosenek i zobaczcie jak bardzo zmienia się klimat tego, co napisałam:

Anan Ryoko - Refrain

Tomoya Naka - Rainy Song

October Song - Michael Ortega

Anan Ryoko - Another Beginning

Jaką melodią jest deszcz dla Ciebie?