Mam dość samej siebie, wiesz?

Jestem zmęczona. Po prostu. Potrzebuję chwilę odpocząć. Od biegu, od presji czasu, od zajęć, może od siebie. Nie, od siebie nie chcę odpoczywać. Kocham każdy uśmiech mojej duszy i każde mrugnięcie powieki. Nie mam zamiaru oddalać siebie od siebie. Chcę tylko poczuć się całością. 

W niektóre dni mam wrażenie, że zbieram swoją osobowość z rozsypanych wszędzie puzzli. Czuję za dużo, czuję za mało - nigdy odpowiednio dużo. Zawsze jestem za ciepła, albo za zimna. nie umiem być letnia. Może to dobrze, może źle? Tak jest i tyle.

Czasami mam dosyć siebie, swojego ciała, myśli, wnętrza... Nie mogę się uwolnić i mam wrażenie, że ktoś więzi mnie w okropnym miejscu, w którym nie chcę być. Ale wtedy zdaję sobie sprawę, że to ja jestem strażnikiem więzienia. To ja siebie więżę. Zwykle wystarczy inny wzrok, by poczuć się wolnym.

Odczuwam każdy drobny kroczek w złą stronę, jako ogromny cios, uderzający w najsłabszy punkt. Wcale nie jestem przewrażliwiona. Po prostu wrażliwa. 

Czuję się jak samotny żagiel na szerokim, wzburzonym morzu. Nikogo nie ma. Wszyscy sobie radzą z siłą fali, tylko ja powoli tonę. To boli jeszcze bardziej. Widzę, jak niezauważona przepadam w morskiej toni.

Kiedyś tak myślałaś/eś? Kiedyś się tak czułeś/aś? 

Sądzę, że odpowiedź którą podałeś brzmi tak. Każdy z nas ma momenty, w których nie akceptuje siebie, czuje się winny wszelkim niepowodzeniom, gorszy od innych, słabszy, mniej wartościowy. Nie zawsze czujemy się dobrze sami ze sobą i jest to rzecz najnormalniejsza w świecie, choć (niestety) niewiele się o niej mówi.

Nie chcę zbędnie mówić o tym, jak bardzo wartościowy jesteś. Ani jak wiele życie ma pozytywów. To wszystko prawda, ale zwykle kiedy czujesz się beznadziejnie - takie argumenty wcale nie przemawiają. 

Jedyne, co chcę Ci przekazać to poczucie, że wcale nie jesteś samotnym tonącym żaglem. Wcale nie jesteś sam. Rozejrzyj się tylko w okół, ale zrób to dokładnie. Dokładniej, niż przez łzy rozpaczy. 

Spróbuj poczuć swoją wartość. Nie wmawiaj jej sobie. Poczuj ją i staraj się ją sobie nadawać, z każdym dniem. 

Oddychaj, czując w płucach świeży tlen. Nie tłum w sobie wszystkiego. Czasem trzeba się wentylować!

Spróbuj siebie poznawać i odkrywać dobre cechy, a złe zamieniaj na dobre!

A powyższy tekst przeczytaj inaczej:

Wiesz, zwykle czuję się dobrze ze sobą. Wiele kryje przede mną moje wnętrze i im bardziej je odkrywam, tym ciekawsze się wydaje. 

Są takie dni, kiedy śmieję się sam do siebie. Czuję, że ja we mnie jest moim dobrym przyjacielem, dogaduje się z nim. 

Chcę znajdować dni, które pozwolą mi być sobą. Prawdziwym, pięknym sobą. 

Mimo że nie zawsze akceptuję każdą cząsteczkę mojej osobowości, wiem że nie jestem sam, że dobrych rzeczy nie byłoby bez złych.

Czuję się dobrze. Wiesz. Po prostu.

Każdy, nawet mały kroczek, czyni mnie wspanialszym.